tibak alert

manood kayo ng pipol mamaya! dali!

lamang tiyan din yan

isang beses ko pa lang napapanood yung bagong tuna commercial ni jericho rosales. dito ay ipinakita na lahat ng babaeng nae-encounter nya ay naka-red tube. pero pwede naman palang magka-variety. meron din palang nakasuot ng green o iba pang kulay.

parang tuna. marami palang variety o flavor ito. pwede sigurong adobo, caldereta at iba pa. nakakasawa nga naman kung original o classic flavor lang.

linsyak, inihambing na naman ang babae sa isang pagkain o bagay. ginawa na namang commodity na nabibili saka sex object na pinagnanasaan.

ang pinapahiwatig pa ng commercial, ang mga lalaki raw (hindi ko nilalahat), ay likas nang polygamous. hindi raw sila nakukuntento sa isang babae. titingin at papatol din yan sa iba. at mukhang maraming tanggap na ito.

linsyak na yan, dapat magkaroon din ng ED (educational discussion, hindi erectile dysfunction) para sa mga advertising agencies na yan para mabawas-bawasan naman ang sexist messages na nakaka-impluwensya sa manonood.

sa kabilang banda, mabuti naman at may ilang tv ads na gender-sensitive na rin.

ang gusto kong tuna ay hot and spicy. wala lang.

happy birthday, pa

marami ang nagsasabing magkamukha kami ng tatay ko. hindi lang yon, marami pa kaming pagkakapareho. parehong tahimik (although mas madaldal sya sa akin at mas mahilig makipagkwentuhan), pareho ng mannerisms (yung paghalumbaba at pagtalungko), pareho ng pagkahilig sa history (dati, me nakita akong kopya ng ginawa nyang genealogy ng angkan namin. o kaya naman, natatandaan nya ang mga political events ng mga nagdaang dekada).

pareho rin kaming mahilig magbasa. lagi syang nag-uuwi ng komiks at pocketbooks noong bata pa ako. naiipon pa yon pag natatagalan syang bumaba ng barko. naku, isang upuan ko lang ang mga komiks na yon o kaya naman ay kahit abutin ako ng madaling araw sa pagbabasa at ako na lang ang gising. talaga namang pag natapos ko ay itim na itim na ng mga daliri ko dahil sa papel.

kahit gasgas na ang plot binabasa ko pa rin. lahat meron sya, horror, action, love story. pag me project sa school, yung mga drawing sa komiks ang ginagaya ko. gusto ko rin yung mga love story kasi me kasama pang lyrics ng kanta. ang gaganda ng dibuho doon.

excited ako lagi pag uuwi ang papa. ibig sabihin kasi noon ay maraming pasalubong. mayfair chocolates, chichiria, komiks, laruan at iba pa. noon namang may lagnat ako, tanda ko non naka-pajama pa ako, ayoko syang paalisin at dumamba ako sa likod nya. kaya pag nakikita ko ngayon sa mga koreanovela na pinapasan ng bidang lalaki sa likod ang bidang babae, naaalala ko ang tatay ko. gusto ko uling maranasan yon kasi yon ang isa sa mga nagpasaya sa akin noong bata ako.

me ginawa pa akong kaagagahan noong elementary. byernes noon tapos dumiretso ako sa pier para sumama sa byahe ng papa. e wala akong kadala-dalang damit noon, naka-uniform at school bag pa ako. nagpasabi na lang ang papa sa amin na doon nga ako sa barko dumiretso. tapos noong nasa batangas kami, namasyal kami ng papa sa bayan (ngayon ay city na) tapos kumain kami sa goodah saka sa isang ice cream house. noong sumunod na attempt kong sumama sa barko, ngek, napahiya ko kasi hindi pala iyon ang barko ng papa.

noong grade six ako, tuwang-tuwa ako kasi may sabit (may honor) ako. ang mama at papa ang nagsabit sa akin. kaso pagkatapos noon, nawalan na ng trabaho ang papa. awol daw. sinisisi ko ang sarili ko nun. kung hindi lang dahil sa graduation ko, hindi maa-awol ang papa at hindi sya matatanggal sa trabaho.

unti-unti, dumalang ang mayfair chocolates, chichiria at laruan lalo na pag birthday ko. lagi na ngayong nasa bahay ang papa. parang nag-iba na rin ang pagtingin ko sa kanya. ang hina naman pala ng papa ko e. bakit hindi na sya nakahanap ng trabaho? dapat sya ang bumubuhay sa pamilya, di ba? dapat tinutulungan nya ang mama. naaasiwa tuloy ako pag tinatanong sa school kung ano ang trabaho ng magulang ko. syempre andun pa rin naman ang respeto. mabait naman ang papa. never ko syang sinagot. pero unti-unti na ring nawala ang pagkagiliw ko.

minsan narinig kong sabi ng mama at papa, buti pa raw noong maliliit kami, malalambing at madaling napapasunod. nami-miss na nila (lalo na siguro ng papa ko) yung dati naming buhay, yung dati naming closeness. hindi nya alam, miss na miss ko na rin yon.

ngayong nasa women's studies ako, mas naintindihan ko ang papa. kawawa rin naman ang mga lalaki, may pressure sa lipunan na sila ang bumuhay ng pamilya. pag hindi ito natupad, ang tingin sa kanila ay mahina, ander, kahiya-hiya, walang kwenta. buti na lang mabait talaga ang papa. walang kaso sa kanya kung sya ang magluto at magtrabaho sa bahay. kesa nga naman mag-inom at maging pabigat pa.

dito na rin pumapasok yong hindi natin pagpapahalaga sa gawaing bahay. ang nakikita lang natin ay yung sweldo o perang iniaakyat sa pamilya (productive/public). pero, sabi nga sa women's studies, dapat ay pahalagahan din ang reproductive/private work. kabilang dito ang paglalaba, pagluluto, pagkukumpuni, pag-aalaga sa mga anak. bakit, di ba nga kaya me nakakapagtrabaho (kalimitan ay lalaki) ay dahil may naiiwan sa bahay (kalimitan ay babae) para gampanan ang mga gawain dito?

subalit, oo nga't me mga lalaki na tumutulong na ngayon sa gawaing bahay pero ang babae pa rin ang syang me pangunahing responsibilidad dito. oo nga't me mga babae na ring nagtatrabaho at kumikita pero ang tingin dito ay supplementary lamang sa kita ng lalaki. ang lalaki pa rin ang inaasahang kumita ng pera.

paano kung nagkabaligtad at ang babae na ngayon ang kumikita at ang lalaki na ang naiiwan sa bahay? ewan ko kung ano ang saloobin ng mama ko tungkol dito. kumbaga, ang mga ganitong bagay naman ay hindi masyadong napag-uusapan dahil na rin nga taliwas ito sa inaasahan o nakagawian sa lipunan. pero laganap na rin o dumarami na rin itong mga tinatawag na househusbands lalung-lalo na sa lumalalang krisis pang-ekonomiya. kung tutuusin, nagtatrabaho rin naman ang papa, wala nga lang katumbas na kita. hindi nga lang tinuturing na lehitimong trabaho.

ang kapatid kong lalaki, kahit me trabaho sa opisina e simple rin lang ang buhay. ayaw nyang tumira pa sa ibang lugar. parang kuntento na sya sa amin, nag-aalaga ng kanyang mga manok at kambing, nakikipag-inuman minsan sa mga kabarkada, mabait ding katulad ng papa, iniintrega ang sweldo nya sa mama at humihingi na lang ng allowance (at malapit na sigurong mag-asawa). sila ang mga lalaki sa buhay ko.

AT PROUD NA PROUD AKO SA KANILA!

Belated happy birthday Pa.

post 214

haha, lolokohin ako ni mayel pag kinwento ko sa kanya na, oo, CONFIRMED!, na-resurrect ang aming XXX friend sa katauhan ni (hmm, tawagin na lang natin sya sa code name na...) kulet. bakit ko nasabi yon?

1. sobrang NEGA
2. gaya gaya puto maya
3. laging nakikipagkumpitensya
4. akala mo mauubusan ng *toot*

yun lang. wag nang masyadong madetalye.

****

question: what is your wildest fantasy?
answer: (tipid na ngiti na may laman) hindi ko matatawag na wildest fantasy. kilig moment lang. sobrang simple, i-grab lang ako ng biglaan saka halikan. yun lang bow. (hint! hint!)

***

nasabi ko na ba na gusto ko sa guy na naka-white?

***

dahil sa giniling festival, solved na ang valentine's ko. wag munang mag-album mga iho.

Basbas ng Mina

Napansin ko lang sa previous post ko, ginamit ko ang salitang sustainable. Ngayon, gagamitin ko uli, this time lumitaw ang salitang ito sa panayam kay Rep. Robert Ace Barbers sa Inquirer ngayong araw.

Nag-react si Rep. Barbers tungkol sa panawagan ng CBCP na ipagbawal ang mining operations at buwagin ang mining law. Ang ibig nyang ipakahulugan, nakikinabang din naman ang Simbahan sa pagmimina dahil dito nagmumula ang pagpapatayo ng simbahan at mga kagamitan katulad ng kampana, scepter at singsing ng pari.

Wala naman daw masama sa pagmimina dahil napapaunlad nito ang ekonomiya at nababawasan ang kahirapan lalo na kung nakaangkla ito sa prinsipyo ng sustainable development. Ayan, ginamit nya ang termino na sustainable development. E di ba nga marami na namang sumasakay sa terminong ito? Lahat na ata ito ang bukambibig, mula dun sa mga magsasaka sa grassroots hanggang sa mga multinasyunal na sumisipsip ng tubo mula sa mga least developed at developing countries katulad ng Pilipinas. Ang tanong pa rin ay, "Sino'ng nakikinabang? Para kanino ang development?"

Nabanggit na rin sa artikulo na mayaman sa mineral ang Surigao na syang balwarte ni Barbers. Dapat sigurong busisiin kung ano ang business interests at sino ang partners nitong si Barbers . Baka meron sa PCIJ. Dapat ding mapakita kung ano ang mga pinopondohan nyang proyekto at kung sino ang mga stakeholders nito. Baka may masilip na ugnayan sa parteng ito.

Marami nang mga pag-aaral na nakapinsala ang large-scale mining sa kalikasan at sa buhay ng tao. Lepanto sa Benguet, Marcopper sa Marinduque, Rio Tuba, Siocon. Ang isa namang primerang basehan sa pagtutol sa kaapruba pa lang na pagmimina ay ang precautionary principle. Dito ay sinasaad na kung may potensyal na malaking pinsala ang isang development project, mas makabubuting wag nang simulan o ituloy ito kesa naman i-evaluate nang nakalarga na o ongoing na ang proyekto at litaw na ang masamang epekto nito. Mas mahirap agapan yon.

Sa ngayon, nararapat lamang na bantayan o agapan muna ang mga pronouncements ng mga katulad ni Rep. Barbers at baka pati ultimo cellphone o lapis na ginagamit natin ay ipamukha nyang nanggaling sa mina. Na siya rin namang totoo. O sige, cellphone o trahedya sa Marcopper?

fruitcake heights

ehehe masyado na akong nalibang sa pamamasyal sa mga blogs ng feministas. sobrang dami, as in sobrang daming magagandang blogs. napagtanto ko na marami pang isyu ang pwedeng isulat at sobrang laki ng espasyo ng internet para mapaunlakan lahat ito.

ngayong araw na ipinataw ang karagdagang value-added tax (VAT) mula 10 hanggang 12 porsyento. sino'ng maysabing hindi maaapektuhan ang karaniwang tao? pamasahe, gasul, kuryente, tubig, presyo ng mga bilihin.

kung nasa probinsya lamang ako, gusto ko sanang:
1. mag-bike o maglakad na lamang;
2. magtayo ng solar panels at mag-produce ng methane gas mula sa biodegradable wastes;
3. magtanim sa aming bakuran- bukod sa mga nakatanim na, gusto kong dagdagan ng kalamansi, sili, kamote, kamatis;
4. bumili ng sarili kong bukid- doon ay makakapagtanim ako ng mas maraming puno at gulay na organic at makapagpatayo ng bahay
5. magtayo ng women's coop
6. atbp.

eto, may pagka-utopian pero posible namang makabuo ng model community na ganito ang konsepto, eco-friendly at sustainable. yung tipong ang komunidad ang gagawa ng sarili nilang tinapay, may magde-deliver ng sariwang gatas sa umaga, may maliit na palengke, may poetry reading at musika, maraming puno, sariwa ang hangin. hayyyyyy...

another world is possible. at gusto ko fruitcake heights ang pangalan ng magiging komunidad namin. hmmm, hindi kaya maging animal farm ni george orwell ito? hehe.